Very first blog about Shanghai!

Where to start… ik ben hier pas 2.5 week, maar het voelt echt als een eeuwigheid.

Een echte chinees kan ik mezelf desalniettemin nog niet noemen. Ik houd niet van botjes, heel veel botjes, in mijn eten. Ik houd er ook niet van om ELK mogelijk onderdeel van een dier te eten. Ik ga niet in mijn badjas of Hello Kitty pyjama naar de supermarkt, om aan te tonen dat ik van deze buurt ben. Ook gooi ik in diezelfde supermarkt niet een nog net levende kikker of schildpad in mijn winkelwagentje. Ik stel het niet op prijs als ik ’s ochtends –de onschuld nog uit m’n ogen wrijvend- mijn appartement uit loop en een kip geslacht zie worden. Ik rochel en spuug en smak en slurp niet. Ik eet niet twee keer per dag bergen rijst en ik heb ook nog geen kleding met een capuchon in de vorm van een panda. Ik heb de neiging om bij de metro eerst te wachten totdat iedereen eruit is, voordat ik er zelf in ga. Qua stokjes vertrouwen ze het me op m’n stagebedrijf net toe om tijdens de lunch geen lepel of vork meer voor me te vragen (waarna een hele tent op de kop gezet moest worden op zoek naar iets van bestek). Ik kan 3 woorden chinees (mijn gebarentaal is echter met sprongen vooruit gegaan) en oja, ik schijn ook nog eens blond te zijn.

Kortom, ik val redelijk door de mand als westerling. Dit brengt in China toch een zekere status met zich mee (en liters gratis drank, maar daarover later meer). Mijn chinese mede-stagiaire zei tegen mij: “jij bent het prototype advertisement girl dat hier in de shopping mals hangt. Blond, blank en westers: het ideaalbeeld van veel chinezen”. En hoewel de turkse mannen nogal eens dachten dat dit type een vrijbrief was tot vele ongegeneerde handelingen, kan er wat betreft de chinese mannen geen kwaad woord vanaf. Je wordt hier met zoveel respect en zorgvuldigheid behandeld. Als een chinese man al een move probeert te maken in een club, dan komt hij (of als je een echte big boss te pakken hebt z’n assistent) beleefd vragen of je alsjeblieft aan hun tafel een drankje wilt komen doen. Waarvoor ik dan weer uiterst beleefd bedank ;) Nu moet ik hierbij wel de kanttekening maken dat de chinese dames die ik daarentegen aan deze tafels plaats zie nemen, vaak van wat twijfelachtigere allure zijn. Er schijnen soms zelfs rijen dames voorgeleid te worden, waaruit de tafelheer er een aantal kiest die hem dan de rest van de avond ‘vermaken’. Maar goed, Shanghai is veilig voor een westerling als ik. Dat wezen de cijfers al uit, maar zo ervaar ik het ook. Hier kun je gerust ’s nachts een blokje om in je eentje.

Wat is Shanghai nog meer? Shanghai is prachtig! Brede wegen, hoge gebouwen, adembenemende skylines. Shanghai heeft een perfect metrosysteem (metro’s elke 5 min) met als enige nadeel dat ze maar tot half 11 ’s avonds gaan. Maar dan is er altijd wel een taxi in de buurt die werkelijk waar spotgoedkoop zijn (en waarvan de chauffeurs geen woord engels spreken). En Shanghai is schoon. Dit is met name te danken aan de immense werk creatie vanuit de overheid, waardoor er op ongeveer elke straathoek geveegd en geprikt wordt. En zo ben ik ook ’s ochtends voordat ik alleen nog maar het terrein van mijn appartement af ben, al zo'n vijf ‘ni hao’s’ verder. Eentje voor de schoonmaakster, die bij de huur wordt inbegrepen en twee keer per week het appartement poetst en de afwas doet. Eentje voor de stoepveger voor de deur. En 3 voor de drie ‘wachten’ bij mijn uitgang van het terrein. Ik ben er momenteel vrij zeker van dat er geen zware criminelen in mijn appartementen complex zitten, maar goed, constant in je eentje de mensen bij het terrein groeten is natuurlijk ook zo ongezellig. Bij de metro aangekomen staan er vervolgens weer minimaal 3 ‘wachten’ bij iedere ingang van de metro. Hier is namelijk een vrijwillige tassen controle (elk mens met kwaad in de zin kan hier dus fluitend door lopen). En dan is er ook nog de man die met de groene vlag zwaait om aan de conducteur door te geven dat er niemand tussen de deuren zit.. Mocht ik nog even een boodschapje willen doen, dan staat er bij iedere weegschaal iemand klaar om mijn groenten en fruit af te wegen. Het is inderdaad ook een stuk handiger om het aan de beste man te geven, zodat deze het op de weegschaal kan leggen en er een sticker op kan plakken, om het vervolgens weer aan mij terug te geven…

Als ik dan bij mijn stage ben aangekomen, kan ik altijd even lekker rustig van start. De chinezen houden er namelijk niet zo van om vroeg te beginnen, vanaf half 10 komen zo de eerste binnen druppelen (daarentegen werken ze wel langer door). Wanneer mijn team compleet is, kan de dag dan toch echt beginnen. Waarbij tijdens mijn exchange de universiteit een triviale bijzaak was gedurende mijn buitenland ervaring, vormt het er hier toch echt een essentieel onderdeel van. In het kort kent mijn stagebedrijf een tak voor het helpen van studenten en young professionals aan functies binnen met name de service industrie (consulting/big 4, investment banking etc.), als wel een headhunters tak voor professionals als wel een trainingstak in soft skills, product & sales en carrière planning. Dit maakt het voor mij persoonlijk ook een erg handig stagebedrijf, aangezien ik bij terugkomst in NL zelf de arbeidsmarkt ga betreden en nu alvast een kijkje aan de andere kant van de tafel kan nemen. Naast dat ik in het algemeen meer feeling krijg met o.a. recruitment, leer ik ook over de bedrijven waarmee we samen werken. Momenteel werk ik bijvoorbeeld aan een case voor Bosch, waardoor ik ook het bedrijf en de verschillende bedrijfsprocessen een stuk beter leer kennen. Qua team heb ik het verder echt ontzettend getroffen. De drie personen waarmee ik direct samenwerk zijn alle drie ontzettend inspirerende en bovenal aardige mensen.

Kelly is de oprichtster als wel de CEO van het bedrijf en mijn directe mentor. Niet alleen heeft ze het afgelopen jaar de Shanghai Elite Female Entrepreneur Award in ontvangst mogen nemen, ook is ze o.a. uitgeroepen tot Global Shaper en is ze onderdeel geweest van de “G20 Young Entrepreneur Alliance Summit China” delegatie. Adrian is haar zakenpartner en behoorde tot voor kort nog tot de top 3 performers in een van de grootste investment banken van China. Tot slot is er dan nog Spring, een chinese mede-stagiaire vol potentie en levenslust en met erg veel kunde en kennis betreffende marketing. Het is echt een voorrecht om in dit team te mogen functioneren. Voor Kelly ben ik overigens geen stagiaire, maar een evenwaardige collega die volledig mag meedraaien in de business (wel even slikken als je op je eerste dag te horen krijgt of je even die en die manager van KPMG wilt bellen om te vragen of ze interesse hebben in een bepaalde functie). Het voordeel dat ze enkel met de top van de chinese zakenmarkt samen werken, is in ieder geval dat iedereen engels kan. En zo werk ik hier ontzettend hard aan mijn communicatie skills en het functioneren in een zakelijke markt.

Verder kunnen de gesprekken op kantoor ontzettend luchtig en grappig zijn, of juist erg veel diepgang kennen. De ene keer hebben we het over verschillen tussen China en NL omtrent overheid, geloof, tolerantie tov homoseksualiteit, educatie systeem etc. en de andere keer komt Spring met de meest schattige cupcakejes aanzetten of krijg ik van Kelly een panda knuffel cadeau.. Ik had verteld dat Denny naar Shanghai komt en dat we graag panda’s wilden opzoeken en knuffelen, maar dat het panda park heel ergens anders in China blijkt te liggen. Toevallig ging ze de volgende dag met haar zoontje naar de dierentuin en heeft ze een knuffel voor ons meegenomen, zodat we toch nog een panda konden aanraken! Daarnaast tovert Adrian momenteel te pas en te onpas twee vingers aan z’n voorhoofd in de vorm van een L. Zo beeld je namelijk acht in China uit, maar ik heb hem verteld dat wij het gebruiken om ‘loser’ uit te beelden, wat hij erg hilarisch schijnt te vinden. Ook eet hij dankzij mij momenteel twee keer per week een fruitsalade als diner (waarvan hij dan de volgende dag beretrots een foto laat zien), na mijn vurige betoog dat twee keer per dag, zeven dagen per week, een groot bord witte rijst niet echt super gezond is. Echt, de chinezen hebben een of andere superieure super geheime stofwisseling die voorkomt dat ze dik worden. Ik heb werkelijk waar nog geen een chinees met overwicht gezien, maar als je ziet wat ze eten..

Daarnaast heb ik ook qua sociaal leven niets te klagen. Etentjes, stap-avonden, uitstapjes, sightseeing.. Ik hoef me hier geen moment te vervelen. Ook een aantal weekendtripjes staan inmiddels in de planning: o.a. Hong Kong, Beijing (samen met Rebecca, die mij in Shanghai komt opzoeken :D), Hangzhou en de Yellow Mountains (om de zon te zien opkomen). Daarnaast vind ik het gewoon heerlijk om weer in een cosmopolitan te wonen. Alle drukte, mensen, indrukken, lichten, geluiden.. het lijkt alsof ik alles in me op neem en omzet in alleen nog maar meer energie. Laten we afsluiten met te zeggen dat Shanghai zich langzaam maar zeker al naar een heel mooi plekje in mijn hart toewerkt!

Toegift: weetjes over China die je waarschijnlijk nog niet wist:
- De gemiddelde pensioenleeftijd voor vrouwen is hier 55 jaar!
- De uitgave van auto’s in Shanghai wordt door de overheid gereguleerd. Je moet eerst aan een soort loterij mee doen en als je dan wint moet je een nummerplaat kopen a 7000,- euro voordat je überhaupt kunt denken aan het kopen van een auto. Je ziet hier dan ook alleen maar luxe dure auto’s, want auto rijden is dus echt iets voor de rijken.
- De daadwerkelijke staats-gereguleerde loterij vindt hier o.a. plaats via, kassabonnen! Jawel, om te stimuleren dat mensen in restaurant en cafe’s naar de bon vragen, kent elke bon een krasvakje en zo maak je dus elke dag kans op de jackpot!
- Ik word geacht om na het chinese nieuwjaar het hele jaar in rood ondergoed rond te lopen.. Daar ik in 1990 ben geboren, is het ‘mijn jaar’ aankomend jaar (het jaar van het paard) en het dragen van rood ondergoed is dan een must voor geluk…
- In het winkelcentrum bevat de speelhoek voor kinderen een levende vijver waar ze met hun netjes visjes mogen uitvissen en in een bakje stoppen. Geeft weer een heel andere belevingswereld aan het gezelschapsspel dat wij kennen van visje hengelen..
- Taxi chauffeurs hebben bij voorkeur lange nagels, om aan te tonen dat ze ‘binnen werken’. Daarnaast hebben ze altijd een vreemde plastic afscheiding rondom hun hele stoel.
- Chinezen hebben een voorkeur voor mopshondjes (ja, echt) in bizarre pakjes. Zo schijnt Super Mario momenteel echt een hype te zijn..

To be continued!
I hope everyone is doing well in the Netherlands too! ☺