Ankara experience!
Door: Eva Geurts
Blijf op de hoogte en volg Eva
01 Februari 2012 | Turkije, Ankara
Hoi lieve allemaal!
Inmiddels zijn er alweer ruim twee weken verstreken sinds ik door m’n lieve ouders en vriendinnetjes uitgezwaaid werd op Schiphol. Sinds ik weg liep uit m’n oude vertrouwde wereldje, zonder enig idee te hebben hoe m’n nieuwe wereldje er uit zou komen te zien de komende maanden. Maar ik kan jullie vertellen, I am having the time of my life up to now! Ik wil jullie graag een kijkje geven in mijn wereldje hier, dus tijd voor een verslagje!
Ik weet eigenlijk niet eens waar mee te beginnen, dus misschien maar gewoon met m’n koffer. Zoals sommige wel weten beleven de koffer en ik altijd spannende tijden samen. Deze keer haalden we het vliegveld van Ankara zonder problemen, maar bij het uitstappen van de bus ging het alsnog mis.. Nadat iedereen zijn of haar koffer had gepakt bleef er een beangstigend lege stoep over. Dus ik rende naar de buschauffeur toe om om m’n koffer te vragen; maar de beste man kon geen woord engels, zwaaide vriendelijk, sloot de deuren en REED WEG! Hij bleek niet de enige te zijn die geen woord engels kon, maar na wat overtuigend hand- en voetenwerk snapte ein-de-lijk iemand wat er aan de hand was en trok een sprintje achter de bus aan, die serieus nog net niet om de hoek was verdwenen. Dus toen werden m’n koffer en ik alsnog herenigd gelukkig! En wist ik meteen dat mijn gemanicuurde handjes van groot belang zouden worden de komende weken. Dus een taxi-ritje later stond ik weer met m’n handjes te wapperen in een kantoor op de Universiteit in Ankara. Volgensmij hadden ze geen flauw idee wat ze aan moesten met dit kleine blonde meisje dat midden in de nacht ineens op hun stoep verscheen. Gelukkig kwam er een studente langs die kon tolken en uiteindelijk kon ik ook bij haar op de kamer slapen. Na 2 dagen kon ik naar m’n definitieve kamer verhuizen en toen had m’n koffer het weer even zwaar. Of eigenlijk, de vriendelijke beveiligingsman die aanbood om mijn koffer wel ‘even’ te dragen. Het had net hevig gesneeuwd en de campus hier kun je vergelijken met een klein dorp, het gebouw waar we heen moesten bleek zo ongeveer aan de andere kant van dit dorpje te liggen. En we zitten in de bergen :) Dus daar ging m’n koffer, door de sneeuw, berg op berg af, voortgetrokken door die arme, puffende man.
Niet veel later ontmoette ik mijn kamergenootje. Zomaar wat steekwoorden om haar te omschrijven: ze is veganiste, geloofd niet in monogamie, breidt, heeft een hele zak vol met fair-trade condooms bij zich en is van plan deze tot op de laatste te gebruiken. Nu ik dit zo schrijf hoop ik overigens dat deze fair-trade condooms tot de uitzonderlijke collectie spullen behoort die ze niet recycled. Maargoed, wat toch echt het belangrijkste van alles is, ze is erg aardig en behulpzaam! En dat is wat ik tot dusverre als één van de meest waardevolle dingen aan deze ervaring beschouw. Thuis begeven we ons denk ik allemaal in een bepaalde omgeving, in een bepaald patroon, en daar hoort vaak ook een bepaald type mensen bij. Hier zijn alle uitwisselingsstudenten los van de eigen omgeving en ontmoet je aldoor mensen waar je normaal gesproken niet zo snel mee in contact zou komen. Door alle verschillende ervaringen, visies en levensstijlen besef je zo goed dat de wereld waarin je jezelf begeeft maar een heel klein stukje is van de hele wereld om je heen. En dat de wereld zoveel meer te bieden heeft!
Dus nu jatten mijn kamergenootje en ik samen plastic bestek uit restaurantjes, zodat we iets hebben om onze boterhammetjes mee te smeren (ik eet m’n muesli ‘sochtends uit een starbucks-beker). Herinnert ze me er ’s ochtends aan dat ik wat wc-papier in mijn tas moet stoppen, omdat je geacht wordt die hier zelf mee te nemen naar de TOILET-GATEN. Gebruikt zij mijn nagellak om gaten in haar kleurrijke leggings te fixen, en draag ik haar kleurrijke leggings onder mijn broek tegen de kou.
Maar geen zorgen, ik ben nog steeds de oude vertrouwde Eva.. Zo draag ik bijvoorbeeld nog dapper elke dag m’n hakken. Gelukkig heb ik hier jarenlange ervaring mee, want het is toch echt best een kunst om je hier (letterlijk) staande te houden op hakken. Toen ik aankwam was het -20 graden(!), inmiddels zijn de winter en de lente in een hevige strijd verwikkeld. De ene dag sneeuwt het hevig, de volgende dag schijnt de zon volop. Met als gevolg dat je jezelf de ene dag een weg moet banen door een halve meter sneeuw, het de volgende dag smelt en de hellende wegen in kleine wildwaterbanen veranderen, waarna het weer vrolijk opvriest tot een plaatselijke ijsbaan. Ach, ik heb tenminste een echte winter. Nu alleen nog hopen op ook een echte zomer straks, zou leuk zijn als ik met -20 aankom en met +30 vertrek!
Wat is nog meer leuk om up te daten? De top 3 nationaliteiten waar ik op word geschat misschien? 1. Russisch (bij uitstek) 2.Scandinavisch 3. Duits.. Misschien leuk om hierbij te vermelden dat Turkije een kleurrijk verleden heeft met Russische prostituees. Of dat ik inmiddels een plekje heb gevonden in Istanbul om te verblijven. Werkelijk waar in hartje centrum! Het adres zal ik onderaan dit verslag plaatsen. Verder is het hier echt zo goedkoop op de campus. Een uitgebreide warme lunch is 2 lira, momenteel gelijk aan zo’n 85 cent. ’s Avonds eten we vaak ergens voor 5 tot 7 lira, zegmaar zo’n 2.60,- En de shoppingsbazaar zijn mijn eigen definitie van een waar walhalla! Helemaal omdat het momenteel uitverkoop is! Dus ik heb al een kort spijkerbroekje (ik dacht, misschien kan ik zo de lente/zomer een beetje afdwingen), een truitje en een zomerjas gescoord! En natuurlijk maken alle drankjes en hapjes van het huis, gratis taxi-ritjes en entree tot clubs het leven ook niet bijster duur. Echt waar, als we alleen met de meiden zijn wordt ons overal waar we komen dingen aangeboden (inclusief gratis vakanties). Zelfs tijdens het boodschappen doen in de supermarkt komt de bakker koekjes in de vorm van een hartje brengen. Maar dit alles op een uiterst vriendelijke en hoffelijke manier; tot dusverre heb ik nog geen enkele vervelende ervaring gehad met Turkse mannen! Over clubs gesproken trouwens, Nederlandse mannen.. Ik dacht altijd dat jullie wel aardig konden bewegen. Maar de mannen hier laten je pas (letterlijk) alle hoeken van de dansvloer gezien!
Ik merk inmiddels dat dit verslag een heel boekwerk aan het worden is, dus ik zal er maar eens een einde gaan breien (m'n kamergenootje gaat me nog echt leren breien)!
Ik hoop in ieder geval dat het thuis ook met iedereen goed gaat! Ik geniet echt van de berichtjes die ik ontvang en van de skype-gesprekken die ik voer . Soms is het een beetje lastig plannen, omdat als ik ‘s ochtends op sta ik nooit weet wat de dag me zal brengen (naast de turkse les van 10 tot 3). Maar in gedachte zijn jullie in ieder geval altijd bij me ;-) Daarnaast hebben m’n ouders en broertjes en Manon, Marjolein, Sara en Kim tickets geboekt om mij op te komen zoeken. Ik vind het echt helemaal super dat ze komen en kijk uit naar de tijd om hun hier te mogen ontvangen!!
Dikke kus vanuit Ankara, as zondag zal ik naar Istanbul verhuizen dus de volgende update zal daar vandaan komen!
Eva
Adres van mijn kamer in Istanbul:
babil sokak
no: 3/7
zp: 34373
elmada-ili-istanbul
Inmiddels zijn er alweer ruim twee weken verstreken sinds ik door m’n lieve ouders en vriendinnetjes uitgezwaaid werd op Schiphol. Sinds ik weg liep uit m’n oude vertrouwde wereldje, zonder enig idee te hebben hoe m’n nieuwe wereldje er uit zou komen te zien de komende maanden. Maar ik kan jullie vertellen, I am having the time of my life up to now! Ik wil jullie graag een kijkje geven in mijn wereldje hier, dus tijd voor een verslagje!
Ik weet eigenlijk niet eens waar mee te beginnen, dus misschien maar gewoon met m’n koffer. Zoals sommige wel weten beleven de koffer en ik altijd spannende tijden samen. Deze keer haalden we het vliegveld van Ankara zonder problemen, maar bij het uitstappen van de bus ging het alsnog mis.. Nadat iedereen zijn of haar koffer had gepakt bleef er een beangstigend lege stoep over. Dus ik rende naar de buschauffeur toe om om m’n koffer te vragen; maar de beste man kon geen woord engels, zwaaide vriendelijk, sloot de deuren en REED WEG! Hij bleek niet de enige te zijn die geen woord engels kon, maar na wat overtuigend hand- en voetenwerk snapte ein-de-lijk iemand wat er aan de hand was en trok een sprintje achter de bus aan, die serieus nog net niet om de hoek was verdwenen. Dus toen werden m’n koffer en ik alsnog herenigd gelukkig! En wist ik meteen dat mijn gemanicuurde handjes van groot belang zouden worden de komende weken. Dus een taxi-ritje later stond ik weer met m’n handjes te wapperen in een kantoor op de Universiteit in Ankara. Volgensmij hadden ze geen flauw idee wat ze aan moesten met dit kleine blonde meisje dat midden in de nacht ineens op hun stoep verscheen. Gelukkig kwam er een studente langs die kon tolken en uiteindelijk kon ik ook bij haar op de kamer slapen. Na 2 dagen kon ik naar m’n definitieve kamer verhuizen en toen had m’n koffer het weer even zwaar. Of eigenlijk, de vriendelijke beveiligingsman die aanbood om mijn koffer wel ‘even’ te dragen. Het had net hevig gesneeuwd en de campus hier kun je vergelijken met een klein dorp, het gebouw waar we heen moesten bleek zo ongeveer aan de andere kant van dit dorpje te liggen. En we zitten in de bergen :) Dus daar ging m’n koffer, door de sneeuw, berg op berg af, voortgetrokken door die arme, puffende man.
Niet veel later ontmoette ik mijn kamergenootje. Zomaar wat steekwoorden om haar te omschrijven: ze is veganiste, geloofd niet in monogamie, breidt, heeft een hele zak vol met fair-trade condooms bij zich en is van plan deze tot op de laatste te gebruiken. Nu ik dit zo schrijf hoop ik overigens dat deze fair-trade condooms tot de uitzonderlijke collectie spullen behoort die ze niet recycled. Maargoed, wat toch echt het belangrijkste van alles is, ze is erg aardig en behulpzaam! En dat is wat ik tot dusverre als één van de meest waardevolle dingen aan deze ervaring beschouw. Thuis begeven we ons denk ik allemaal in een bepaalde omgeving, in een bepaald patroon, en daar hoort vaak ook een bepaald type mensen bij. Hier zijn alle uitwisselingsstudenten los van de eigen omgeving en ontmoet je aldoor mensen waar je normaal gesproken niet zo snel mee in contact zou komen. Door alle verschillende ervaringen, visies en levensstijlen besef je zo goed dat de wereld waarin je jezelf begeeft maar een heel klein stukje is van de hele wereld om je heen. En dat de wereld zoveel meer te bieden heeft!
Dus nu jatten mijn kamergenootje en ik samen plastic bestek uit restaurantjes, zodat we iets hebben om onze boterhammetjes mee te smeren (ik eet m’n muesli ‘sochtends uit een starbucks-beker). Herinnert ze me er ’s ochtends aan dat ik wat wc-papier in mijn tas moet stoppen, omdat je geacht wordt die hier zelf mee te nemen naar de TOILET-GATEN. Gebruikt zij mijn nagellak om gaten in haar kleurrijke leggings te fixen, en draag ik haar kleurrijke leggings onder mijn broek tegen de kou.
Maar geen zorgen, ik ben nog steeds de oude vertrouwde Eva.. Zo draag ik bijvoorbeeld nog dapper elke dag m’n hakken. Gelukkig heb ik hier jarenlange ervaring mee, want het is toch echt best een kunst om je hier (letterlijk) staande te houden op hakken. Toen ik aankwam was het -20 graden(!), inmiddels zijn de winter en de lente in een hevige strijd verwikkeld. De ene dag sneeuwt het hevig, de volgende dag schijnt de zon volop. Met als gevolg dat je jezelf de ene dag een weg moet banen door een halve meter sneeuw, het de volgende dag smelt en de hellende wegen in kleine wildwaterbanen veranderen, waarna het weer vrolijk opvriest tot een plaatselijke ijsbaan. Ach, ik heb tenminste een echte winter. Nu alleen nog hopen op ook een echte zomer straks, zou leuk zijn als ik met -20 aankom en met +30 vertrek!
Wat is nog meer leuk om up te daten? De top 3 nationaliteiten waar ik op word geschat misschien? 1. Russisch (bij uitstek) 2.Scandinavisch 3. Duits.. Misschien leuk om hierbij te vermelden dat Turkije een kleurrijk verleden heeft met Russische prostituees. Of dat ik inmiddels een plekje heb gevonden in Istanbul om te verblijven. Werkelijk waar in hartje centrum! Het adres zal ik onderaan dit verslag plaatsen. Verder is het hier echt zo goedkoop op de campus. Een uitgebreide warme lunch is 2 lira, momenteel gelijk aan zo’n 85 cent. ’s Avonds eten we vaak ergens voor 5 tot 7 lira, zegmaar zo’n 2.60,- En de shoppingsbazaar zijn mijn eigen definitie van een waar walhalla! Helemaal omdat het momenteel uitverkoop is! Dus ik heb al een kort spijkerbroekje (ik dacht, misschien kan ik zo de lente/zomer een beetje afdwingen), een truitje en een zomerjas gescoord! En natuurlijk maken alle drankjes en hapjes van het huis, gratis taxi-ritjes en entree tot clubs het leven ook niet bijster duur. Echt waar, als we alleen met de meiden zijn wordt ons overal waar we komen dingen aangeboden (inclusief gratis vakanties). Zelfs tijdens het boodschappen doen in de supermarkt komt de bakker koekjes in de vorm van een hartje brengen. Maar dit alles op een uiterst vriendelijke en hoffelijke manier; tot dusverre heb ik nog geen enkele vervelende ervaring gehad met Turkse mannen! Over clubs gesproken trouwens, Nederlandse mannen.. Ik dacht altijd dat jullie wel aardig konden bewegen. Maar de mannen hier laten je pas (letterlijk) alle hoeken van de dansvloer gezien!
Ik merk inmiddels dat dit verslag een heel boekwerk aan het worden is, dus ik zal er maar eens een einde gaan breien (m'n kamergenootje gaat me nog echt leren breien)!
Ik hoop in ieder geval dat het thuis ook met iedereen goed gaat! Ik geniet echt van de berichtjes die ik ontvang en van de skype-gesprekken die ik voer . Soms is het een beetje lastig plannen, omdat als ik ‘s ochtends op sta ik nooit weet wat de dag me zal brengen (naast de turkse les van 10 tot 3). Maar in gedachte zijn jullie in ieder geval altijd bij me ;-) Daarnaast hebben m’n ouders en broertjes en Manon, Marjolein, Sara en Kim tickets geboekt om mij op te komen zoeken. Ik vind het echt helemaal super dat ze komen en kijk uit naar de tijd om hun hier te mogen ontvangen!!
Dikke kus vanuit Ankara, as zondag zal ik naar Istanbul verhuizen dus de volgende update zal daar vandaan komen!
Eva
Adres van mijn kamer in Istanbul:
babil sokak
no: 3/7
zp: 34373
elmada-ili-istanbul
-
01 Februari 2012 - 07:26
Heidi Emte:
He Eva, geweldig om te lezen hoe leuk je het daar hebt!Zeker ook omdat je geweldig leuk schrijft en het heerlijk is om te lezen.
gr heidi -
01 Februari 2012 - 07:26
Heidi Emte:
He Eva, geweldig om te lezen hoe leuk je het daar hebt!Zeker ook omdat je geweldig leuk schrijft en het heerlijk is om te lezen.
gr heidi -
01 Februari 2012 - 08:48
Jeanine:
Hoi Eva, wat een mooi reisverslag, zo blijven we mooi op de hoogte van jou avontuur. Geniet ervan en zorg dat jij en je koffer goed aankomen in Istanbul. x x -
01 Februari 2012 - 09:21
Nico Geurts:
Hoi lieve schat,
Heb van je verhaal genoten. Je schrijft echt op een erg leuke manier. Ben benieuwd naar je avonturen in Istanbul. Stel overigens voor dat we voor de volgende reis een andere koffer aanschaffen. Van dit eigenzinnig exemplaar krijg ik de zenuwen. Liefs, papa -
01 Februari 2012 - 09:26
Ronaldo Cok:
Wat maak jij een hoop mee zeg erg leuk en nog veel plezier daar in het verre turkije. Doe je vader en moeder en natuurlijk je broers en zussen de groeten van mij.
Groetjes uit het verre wijchen van je rijinstructeur (autorijschool cokkie) -
01 Februari 2012 - 09:36
Chrisanne:
Wat leuk om te lezen dat je het zo goed naar je zin hebt! geniet ervan daar in turkije! -
01 Februari 2012 - 10:27
Joni:
Wow Eef! Klinkt echt fantastisch! Ik lig hier thuis helemaal in een scheur omdat ik het zo goed voor me kan zien; jij als zo'n schattig blondje op hakken met gemanicuurde nagels die dan helemaal gek wordt omdat de koffer nog in de bus staat of zich door sneeuw/over ijs probeert te begeven en het nog lukt ook! Hahaha!
Maar heel veel plezier nog daar en geniet van elke seconde, want voor je het weet, is het alweer voorbij (geloof me, ik heb er ervaring mee :p)
Liefs -
01 Februari 2012 - 11:24
Marjolein:
Weer helemaal up to date van mijn stoere vriendinnetje! Vind het zo gaaf wat je allemaal hebt meegemaakt, en dat al in die korte tijd! Dus er staat je vast nog n hele hoop te wachten :)
Zet je op de kalender dat wij komen? Dan kun je gaan aftellen! Ik heb dr zin in!
Succes met je overhuizing, let goed op jezelf, maar vooral ook op je koffer! ;)
xx -
01 Februari 2012 - 18:03
Jacq. H:
Jeetje wat leuk om te lezen zeg.Wat fijn dat je het naar je zin hebt.En dapper zeg met hakken in de sneeuw haha.Zal je blijven volgen.X Jacq -
02 Februari 2012 - 09:50
Mette:
Evaaa waarom heb je nog geen Blog?? Jouw ongelofelijk lange verhaal leest zo lekker door, echt goed joh! :). Klink super daar, geniet ervan xxx -
02 Februari 2012 - 18:29
Manon:
Leuk dat je weer iets op je site hebt gezet meid! En ook al wist ik het allemaal al, ik vind het toch leuk om te lezen! :)
Tot over 4 weken!! wiehoeeeeeee
Liefs, Mona. -
03 Februari 2012 - 15:57
Danjella:
Wat leuk om te lezen wat je allemaal bezighoudt daar en dat het allemaal goed gaat! Je kunt trouwens leuk schrijven;) meid, zal je site met verhalen nauwlettend in de gaten blijvenhoudn! Dikke kusZ, -
04 Februari 2012 - 16:58
Dre Geurts:
Hallo Eva,
Wat een leuk verhaal. Ik ben jaloers op alle ervaringen die je opdoet. Geweldig. Ik vraag me alleen af hoe je met hoge hakken de sneeuw ploeterd! Geniet van alle nieuwe ervaringen die je opdoet.
Nog een hele mooie tijd toegewenst ook van Sjors, Juul en El -
04 Februari 2012 - 21:16
Patrick:
zeer professioneel. En een boek schrijven is geen gek idee. Maar niet alles verklappen hè? :)
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
